Κάλοι: Η επιφανειακή σκλήρυνση του δέρματος ονομάζεται ρόζος, ενώ η σκλήρυνση σε πιο βαθιά στρώματα του δέρματος ονομάζεται κάλος η αλλιώς τύλος, που παίρνει το σχήμα κώνου με πυρήνα, με αποτέλεσμα να ακουμπάει νεύρα προκαλώντας έντονο πόνο. Υπάρχουν διαφόρων ειδών κάλοι. Συνήθως όμως παρουσιάζονται στο πέλμα του ποδιού, μεταξύ των δακτύλων ή ακόμα και στις αρθρώσεις και έχουν σχήμα κυκλικό και χρώμα κιτρινωπό ή άσπρο και μαλακό αν είναι μεταξύ των δάχτυλα. Πολύ συχνά προκαλούν πόνο με αποτέλεσμα να επηρεάζουν την κίνηση, το είδος των παπουτσιών που θα επιλέξουμε να φορέσουμε και γενικά την καθημερινότητα μας. Οι περισσότεροι κάλοι είναι αποτέλεσμα παραμορφώσεως κοκάλων, τρόπου περπατήματος ή ακατάλληλων παπουτσιών. Είναι στη φύση ορισμένων ανθρώπων να δημιουργεί το δέρμα τους από μόνο του κάλους. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας έχουν λιγότερο λίπος στα πέλματα ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάλοι πιο εύκολα στο μπροστινό μέρος του πέλματος αφού πια έχει χαθεί η προστασία.

Λοιμώξεις του δέρματος και των νυχιών: Υπάρχουν διαφόρων ειδών λοιμώξεις που μπορούν να προκαλέσουν δερματικά προβλήματα. Οι πιο σύνηθες είναι οι μύκητες/μυκητίαση η οποία παρουσιάζεται σε ζεστό και υγρό περιβάλλον (π.χ. μεταξύ τα δάχτυλα). Η μυκητίαση είναι μεταδοτική. Άνθρωποι πιο ευάλωτοι σε αυτή είναι οι ηλικιωμένοι, οι αθλητές, άνθρωποι που τα πόδια τους ιδρώνουν πολύ και κυρίως άτομα που το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι αδύναμο όπως για παράδειγμα άνθρωποι με Διαβήτη. Μπορεί να είναι άβολο λόγω της φαγούρας που μπορεί να προκαλέσει, της εικόνας ή και της οσμής που παρουσιάζει.Ονυχομυκητίαση είναι η μυκητίαση στα νύχια. Είναι η πιο σύνηθες διαταραχή των νυχιών. Το πιο σύνηθες σύμπτωμα είναι όταν το νύχι γίνεται πιο χοντρό και χάνει το υγιές του χρώμα. Αν δεν του παρέχεται κάποια θεραπεία τότε το νύχι γίνεται εύθραυστο, ετοιμόρροπο, με τις άκρες να σπάνε σε θρύψαλα. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις η μυκητίαση μπορεί να προκαλέσει πόνο, αποκόλληση ολόκληρου του νυχιού από το δέρμα και δυσοσμία. Από την ονυχομυκητίαση μπορεί να μολυνθεί και το δέρμα προκαλώντας πόνο και πιο σοβαρές παθήσεις.

Μυρμηγκιές: Μυρμηγκιές είναι ιογενείς λοιμώξεις που εμφανίζονται συνήθως στο πέλμα. Μπορεί να είναι μόνο μία ή και πολλές μαζί στο ίδιο μέρος σχηματίζοντας κάτι σαν μωσαϊκό. Η εικόνα που παρουσιάζουν είναι επίπεδο ή ανώμαλο δέρμα, που συνήθως είναι μαλακό και άσπρο στη μέση και πιο σκληρό και κιτρινωπό γύρω γύρω με μαύρα στίγματα στο κέντρο. Είναι αρκετά άβολες και μπορούν να προκαλέσουν πόνο όταν περπατάμε ή ήμαστε όρθιοι για πολλές ώρες. Σημειώστε ότι οι μυρμηγκιές είναι μεταδοτικές είτε από την άμεση δερματική επαφή ή όταν το δέρμα έρθει σε επαφή με υγρές επιφάνειες που έχει βαδίσει κάποιος άλλος με μυρμηγκιά. Είναι επίμονες αν δεν δεχθούν θεραπεία.

Είσφρυση νυχιών: Είναι μια πολύ συνηθισμένη και επώδυνη πάθηση των νυχιών. Ο ποδιατρικός όρος είναιονυχοκρύπτωση και συμβαίνει όταν το νύχι εισχωρεί μέσα στο δέρμα. Παρουσιάζεται όταν φοράμε λανθασμένο είδος παπουτσιών, κόβουμε τα νύχια με τον λάθος τρόπο, λόγω του τρόπου που μεγαλώνει το νύχι από μόνο του ή ακόμα και από χτύπημα. Υπάρχουνε περιπτώσεις που η είσφρυση του νυχιού μπορεί να προκαλέσει οίδημα ή και λοίμωξη με αποβολή πύου προκαλώντας ακόμα πιο πολύ πόνο που μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα μας.

Πλατυποδία: Ο ποδιατρικός όρος είναι Υπερβολικός Πρηνισμός. Είναι όταν το πόδι στρέφεται προς τα μέσα σε υπερβολικό βαθμό δηλαδή όταν η καμάρα πέφτει προς τα μέσα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στους μύες που την περιβάλουν και στις κλειδώσεις όπως το γόνατο και την λεκάνη. Κοινά συμπτώματα πλατυποδίας είναι πόνος στον αστράγαλο από την μέσα μεριά, πόνος στη καμάρα στα γόνατα την λεκάνη και το κάτω μέρος της πλάτης.

Κότσι: Ο ποδιατρικός όρος είναι Βλαισός Μέγας Δάκτυλος. Παρουσιάζεται πιο πολύ στον γυναικείο πληθυσμό και είναι συνήθως ως αποτέλεσμα λανθασμένης επιλογής παπουτσιών ή κληρονομικό. Είναι όταν το πρώτο μετατάρσιο κινείται προς τα έξω και το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού κινείται προς τα μέσα ως αποτέλεσμα ο σύνδεσμος να προεξέχει στο πλάι. Αυτή η παραμόρφωση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία κάλων στο δεύτερο και τρίτο μετατάρσιο αφού όλο το βάρος μεταφέρεται σε αυτά. Όταν η παραμόρφωση προχωρήσει το δεύτερο δάκτυλο μπορεί να περάσει πάνω από το πρώτο ως αποτέλεσμα την δημιουργία κάλων στο πάνω μέρος του δεύτερου δακτύλου.

Διαβήτης: Μια πάθηση στην οποία υπάρχουν ψηλά επίπεδα ζάχαρου (γλυκόζη) στο αίμα γιατί το σώμα δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει σωστά. Αυτό έπεται σε διάφορους λόγους, μπορεί να είναι λόγω του ότι το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει καθόλου ινσουλίνη (Τύπος 1) ή δεν μπορεί να παράγει αρκετή (Τύπος 2) ή λόγω της δυσλειτουργίας της ίδιας της ινσουλίνης. Εάν δεν κρατηθεί το επίπεδο του ζαχάρου στο αίμα σε λογικά πλαίσια τότε αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιφερειακή νευροπάθεια. Αυτό είναι όταν ένα η περισσότερα νεύρα πάθουνε ζημιά ως αποτέλεσμα η απώλεια αίσθησης. Τα πρώτα νεύρα που επηρεάζονται είναι των ποδιών.Όταν αυτό συμβεί το άτομο δεν μπορεί να αντιληφθεί τραύματα στα πόδια, όπως κοψίματα, φουσκάλες ή κάψιμο, αφού δεν έχει αίσθηση. Αν αυτό συμβεί το άτομο δεν το γνωρίζει και δεν προσέχει την πληγή ως αποτέλεσμα αυτή να μεγαλώνει και να μολύνεται. Ο διαβήτης επίσης προκαλεί αγγειακές παθήσεις που επηρεάζουν τη ροή του αίματος στο σώμα με αποτέλεσμα να μη πηγαίνουν οι απαραίτητες θρεπτικές ουσίες στη πληγή για να επουλωθεί. Για αυτό τον λόγω είναι απαραίτητες οι αγγειακές και νευρολογικές εκτιμήσεις και η διαχείριση τραύματος σε ασθενείς με Διαβήτη και πληγές στα πόδια.

 

Ρευματοειδές αρθρίτιδα : Είναι μια αυτοάνοση νόσος που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις. Το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα που δουλεύουν ενάντια στον αρθρικό υμένα (ιστός που περιβάλει τις αρθρώσεις). Αυτό προκαλεί φλεγμονή στις επηρεαζόμενες αρθρώσεις και μπορεί επίσης να προκαλέσει ζημιά στις γύρω αρθρώσεις και στα κοκάλα που τις περιβάλουν. Συμπτώματα της ρευματοειδής αρθρίτιδας είναι φλεγμονή, πόνος, δυσκαμψία και πρήξιμο στις αρθρώσεις. Οι πιο συχνά επηρεαζόμενες αρθρώσεις είναι οι μικρές όπως των χεριών και των ποδιών μαζί και αυτές του αστραγάλου. Ζημιά στις αρθρώσεις μπορεί να οδηγήσει σε παραμορφώσεις που θα αυξήσουν την πίεση σε ορισμένες περιοχές του ποδιού αφού αλλάζει η δομή του. Ο ρόλος του ποδίατρου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βοηθήσει στη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της βάδισης, να ελαχιστοποιήσει την πίεση στις αρθρώσεις, να μειώσει τον πόνο και να αυξήσει την δραστηριότητα. Όλα αυτά προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει την ζημιά στις αρθρώσεις του ποδιού.